Vasiyetim.

Dün akşam dışarı çıkacaktım tabi her zaman ki gibi geç kaldım yetişmeye çalışıp hızlı hızlı giyinmeye çalıştım o aceleyle evden nasıl çıktığımı hatırlamıyorum asansör doluydu merdivenleri kullandım aşağı indim ki bi baktım telefonum yok ne büyük talihsizlik dimi hemen geri döndüm asansörü çağırdım kapı açıldı o hızla içeri giriyordum ki fark ettim asansör dolu tıkış tıkış hemde bir sürü ergen kız lan sanki binanın bütün kızları asansör de toplanmış. Tamam siz çıkın merdivenleri kullanırım ben dedim ama oradaki 150 kg civarı bir abla tuttu kolumdan attı beni içeri ya tıkış tıkış dolu nefessiz kaldım. Bütün kızları asansörde toplayıp öldüren bi hatun olabileceği akılma gelmedi değil hani ama öldürse niye asansörde öldürsün ya o kadar yer varken her neyse. Ha durduk ha durduk derken dank! diye bir ses geldi eyvah sıçtık! Dedim der demez bütün kızlar bi çığlık atmaya başladı o an yer yarılsa da dibine girsem o ne lan Çin işkencesi gibiydi orada havasız kalmaktan daha kötüydü onların çığlıkları. Tabi etine dolgun ablamız hemen işe girişti asansörün telefonundan birilerini aradı kapının önüne geldiler ama asansör bir türlü açılmıyor. Çilingirin gelmesi bi saat sürdü zaten birde sıcak oldu göt kadar asansörde bilmem kaç tane hatun. göya  hızlı çıkmaya çalışıyodum evden Acele işe şeytan karışır derler ya doğruymuş acele olmasaymışım telefonumu unutmasaymışım ah ne güzel olardı. Her neyse biz o asansör de yarım saat bekledik baktım bütün kızlar kelem defter haşır haşır bir şeyler yazıyorlar napıyosunuz dedim vasiyet Yazıyoruz dediler lan mal mısınız zaten korkuyorum ne vasiyeti diyorum ama onlar yazıyo bende yazmalıyım diye çantamı karıştırıyorum yok bir tane bile kalem çıkmadı bende aldım elime ruju hep filmlerde rujla yazarlar çok da güzel durur vasiyete de ayrı bi hava katar dedim rujla aynaya Kıyafetlerimi benimle birlikte gömün ayakkabılarımı da. .Yazdım çok içli bir vasiyet dimi? Sonra bayağı bi havasız kaldık ama panik yapmayın ölmedim. Neyse ki çilingir abimiz geldi kapıyı açtı da çıktık. Çıktığımız da kapının önüne tüm bina toplanmıştı uv o kadar utanç vericiydi ki birde aynadaki yazıyı görüp gülme krizlerine girdiler. ne ya ölüyodum ben orada napabilrdim ki.